ΜΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ
Ακόμη κι όταν
Εν ορδαίς
Διασχίζαμε τους νυχτερινούς ανοιξιάτικους κήπους
Μικροί περίπου σειληνοί
Εναλλάσσοντας ουά και ζήτω
Με ενδιάθετα στο στήθος
Έμβρυα «σ΄αγαπώ»
Αφυπνίζοντας ακανθυλίδες
Που αποκοίμιζαν τα ράμφη σε ουραίες βεντάλιες
Ραντίζοντας με τη δροσιά των ρόδων
Τα ματωμένα γόνατά μας
Ως λάβαρο υψώνοντας
Ένα μισοκαμμένο
-Ίσως από το άγγιγμα του φεγγαριού-
Αερόστατο
Ακόμη και τότε
Χωρίς να το γνωρίζουμε
Προετοιμαζόμασταν
Για τη μοναδική συνάντηση
Με τον
Φιλάργυρο
Πορθμέα
ακόμα και τότε!! πω πω.. δεν την γλυτώνουμε με τίποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραίο ποιητή μου!!!... για να δούμε... θάχουμε ελπίδα πουθενά!
Εχουμε ελπίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία και μοναδική: Να έχουμε το αντίτιμο για τον Πορθμέα.
Εύκολο αντίτιμο. Σε συγχωρημένες αμαρτίες πληρώνεται και σε περνάει εκεί που ούτε καν μπόρεσες να ονειρευτείς...
Ένθα επισκοπεί το Φως του Προσώπου Εκείνου που σε αγάπησε, όσο δεν παίρνει άλλο.
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΩΡΑΙΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ θερμά, όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράδοξο είναι ότι η ΕΛΕΝΑ απαντάει στην Παρασκευή, χωρίς να γνωρίζουν ότι, ξεκινώντας από την αισθητική της διαπίστωσης του Ανωνύμου-των 5.52 μμ και περνώντας από τον τρομαχτικό στοχασμό της πρώτης κατέληξα στην απόλυτη, της δεύτερης, ελπίδα.
Ο βαρκάρης δεν είναι φιλ-άργυρος, είναι ο μοναδικός Φιλ-εύσπλαγχος Κύριος.