Αν αφαιρέσεις τις φολίδες του Καιρού
Μένω ο ίδιος
Φρόνιμος κι απροσπαθής
Κρυμμένος στις γωνιές των προθέσεών μου
Ζω σε σπήλαια που μου σκεπάζουν την αυγουστιάτικην έλλειψη
Το δεύτερο φεγγάρι,αρνητικό της αιώνιας μιαιφονίας
Καταλαμβάνω το εδώ και τώρα της Αιωνιότητας
Το στριμωγμένο σε μια δαχτυλήθρα βελανιδιού
Ανάβω σπίρτο ( το τσιγάρο το 'χω κόψει ) με μια
Μικρή κωλοφωτιά
Που ερωτεύεται τα δάχτυλα των πικραμμένων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου