ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΟΥΣΙΩΝΕΙΣ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΚΟΑΣΜΟΙ ΣΤΑ ΤΕΝΑΓΗ
Να ξανακούσω και πάλι τους κοασμούς στα τενάγη,
Κύριε,
Μεγάλωσε μέσα μου η κινουμένη στίξη των γυρίνων.
Να ακολουθήσω τις τεθλασμένες
Παλαιών προθέσεων μου.
Μεγάλωσα και πρέπει
Κύριε,
Να ζήσω την παιδική μου ηλικία-
Να κυνηγήσω με απόχες αστερισμούς,
Να γλυστρήσω σε βρύα απρόβλεπτων ενυπνίων.
Όσους λείπουν να φιλοξενήσω
Στο δωμάτιο με τις αιθρίες
Και τους πολύχρωμους χαρταετούς.

Κύριε,
Έλα πρώτος Εσύ.
Δε θα σου ζητήσω να ψαύσω τον τύπων των ήλων
Θα σε γνωρίσω από τα μάτια-
Χωρούν την πίκρα όλου του κόσμου
Και την αλλάζουν σε χαμόγελο.
Στα χέρια σου των ταπεινών κρατάς
Το στεναγμό
Και τον μετουσιώνεις σε τραγούδι.